ماهمه به دنبال عشق کامل می گردیم.بعضی احساس می کنیم دست کم این همان عشقی است که ما شایسته آن هستیم.طالب روابطی رویایی ،بدون درگیری وسراپاگرمی ،ادراک ،پذیرش ومهربانی هستیم.بسیاری اوقات راصرف مقایسه آنچه به نظرمان شایستگی آن را داریم می کنیم.از آنچه نداریم ناله وزاری سرمیدهیم.

دوستی دارم که همواره به دنبال عشق کامل بود ،ازاین رو زن وبچه اش را رها کردتابه آرزویش برسد.اواین کارراحق خودش می دانست.ازآن زمان تا کنون افتخارش این است به هفده زن اظهار عشق کرده است وهنوزهم به دنبال زن دلخواهش می گردد.وقتی که از اوسوال کنید از رابطه بایک زن چه انتظاری دارد ،جواب می دهد که او به دنبال عشق حقیقی است.البته او حتی دراین مورد هم عقیده درستی ندارد.به نظر من او تابا خودش ازدواج نکند راضی نخواهد شد.

اگرقبول کنیم که روی کره زمین عشق زمینی کامل وجود ندارد و فقط عشق به حق کاملا یافت می شود ،شاید کمتر دچار ناراحتی شویم.درآن صورت می توانیم برتوان خود بیفزایم و عشقی را که داریم رشد بدهیم وستایش کنیم.

«مافقط بادوست داشتن می توانیم عشق را بیاموزیم.»

                                                                ایریس مردوخ